Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc to poważna choroba układu oddechowego, która jest bezpośrednią konsekwencją długotrwałej ekspozycji na szkodliwe czynniki środowiskowe, m.in. pyły, gazy i dym tytoniowy. Objawy choroby POChP nie zawsze są swoiste i jednoznaczne, dlatego wiele osób znajdujących się w grupie ryzyka nie wie, że powinno skonsultować się z lekarzem. Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się, co i kiedy powinno Cię zaniepokoić.
Grupy ryzyka POChP
Najliczniejszą grupę osób zagrożonych Przewlekłą Obturacyjną Chorobą Płuc stanowią palacze wyrobów tytoniowych – również bierni i ci, którzy rzucili nałóg.
POChP coraz częściej diagnozuje się jednak u osób, które nie palą i nigdy nie paliły, natomiast były długotrwale narażone na inne szkodliwe czynniki środowiskowe. Należy tutaj wspomnieć o zanieczyszczeniu powietrza (smog to bardzo ważny czynnik ryzyka POChP), a także o czynnikach występujących w miejscu pracy, jak pył czy opary chemiczne.
To warto wiedzieć:
Grupami zawodowymi szczególnie narażonymi na ryzyko zachorowania na POChP są górnicy, hutnicy, metalurdzy, operatorzy maszyn budowlanych, rolnicy, sprzątaczki, fryzjerzy, kosmetyczki czy mechanicy samochodowi.
Te objawy choroby POChP powinny skłonić Cię do wizyty u lekarza
Jednym z największych problemów związanych z POChP jest późne diagnozowanie tej choroby. Wynika to z faktu, iż Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc może się przez wiele lat rozwijać bezobjawowo lub dawać nieswoiste, niejednoznaczne objawy.
Można natomiast wskazać kilka sygnałów wysyłanych przez organizm, które są na tyle niepokojące, że powinny skłonić do skonsultowania ich ze specjalistą.
Idź do lekarza POZ, jeśli:
- Od dłuższego czasu masz męczący, przewlekły kaszel, o nieustalonej przyczynie, niemający charakteru napadowego. Długotrwały kaszel nie musi świadczyć o Przewlekłej Obturacyjnej Chorobie Płuc, natomiast jest jednym z podstawowych objawów właśnie tej choroby.
- Coraz częściej miewasz duszność, na przykład podczas uprawiania sportu, wchodzenia po schodach, spaceru, wnoszenia zakupów z samochodu do domu, sprzątania, pracy w ogrodzie, a także w trakcie odpoczynku. Duszność to szczególnie niepokojący objaw, którego nie należy lekceważyć.
- Regularnie odkrztuszasz plwocinę, czyli gęstą wydzielinę z płuc, czasami ropną. Wiele osób nie zwraca uwagi na ten objaw, tymczasem może on świadczyć o tym, że coś złego dzieje się w drogach oddechowych. Pilnej konsultacji lekarskiej wymaga zauważenie śladów krwi w odkrztuszanej plwocinie.
- Szybko się męczysz, zaczynasz unikać aktywności fizycznej. Ten objaw jest określany mianem obniżonej tolerancji wysiłku i jest dość charakterystyczny właśnie dla Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc. Awersja do aktywności fizycznej wynika z niedotlenienia organizmu, co bezpośrednio odbija się na kondycji układu sercowo-naczyniowego. W zaawansowanym stadium choroby mogą pojawiać się nawet problemy z wykonywaniem podstawowych czynności dnia codziennego, jak przyrządzenie posiłku, ubranie się, umycie etc.
To warto wiedzieć:
Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc jest nie tylko jedną z najczęstszych przyczyn umieralności, ale może również prowadzić do inwalidztwa i życiowej niesamodzielności.
Więcej o objawach choroby POChP przeczytasz na stronie internetowej https://oddychajmy.pl/podstawowe-objawy/.
Co robić?
Jeśli znajdujesz się w grupie ryzyka Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc, masz powyżej 40 lat i obserwujesz u siebie wymienione objawy (które nie muszą występować jednocześnie), to w pierwszej kolejności zgłoś się do swojej przychodni i skonsultuj z lekarzem POZ.
Lekarz, na podstawie badania osłuchowego i zebranego wywiadu, podejmie decyzję, czy wskazane jest skierowanie Cię na specjalistyczną konsultację do poradni pulmonologicznej. Jeśli tak, to właśnie w poradni będzie kontynuowana diagnostyka w kierunku POChP.
To warto wiedzieć:
Podstawowym badaniem diagnostycznym pozwalającym rozpoznać objawy choroby POChP jest spirometria.
Leczenie POChP
Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc nie można wyleczyć. POChP prowadzi do powstania nieodwracalnych zmian w drogach oddechowych. Celem leczenia jest natomiast przede wszystkim złagodzenie objawów choroby i zapobieganie zaostrzeniom. Dzięki temu chory ma szansę na zachowanie relatywnie dobrego komfortu życia i przede wszystkim samodzielności, unikając tym samym uzależnienia od pomocy innych osób.
No comments so far.
Be first to leave comment below.